Bugün… Doğmama saatler varken maskemi fırlatıp ortaya tekrar çıktığım kontrolümü tekrar kaybettiğim gün… daha doğmadan bi parçamın yokoluşunu sigara yakıp izlediğim kendime küfürleri bastığım gün... kendimi aşk denizinden çıkıp nefret kıyısına bırakalı 164 gün geçti.. nefret kıyısından güvenle bakıyordum artık denize.. ! başarmıştım işte çıkmıştım o denizden… o dalgalardan boğulmadan kurtulmayı başarmıştım sonunda.. rahattım istediğim her şey benimdi.. kıyı benim egemenliğim.. denizin kıyısında geziyordum düşmeden.. dalga geçiodum denizdeki tüm tusunamilerle fırtınalarla boğulduğunu gördüğüm tüm insanlarla..! Kurtarmayı denemedim kimseyi.. ben başarmıştım yüzme bilmediğim bana o çok yabancı bi o kadarda yakın denizden kurtulmayı başarmayı.. herkes başarabilirdi… ama bugün… Yaklaşık 1 saat önce o fırtınalarla sevişerek boğuldum o denizde.. kaybettim kendimi egemenliğimde.. Tamda ben olmam gereken bu günde benliğim artık çok derinlerde… Mutluyum hemde çok.. Kıyıda her gün denize bakmak yoktu artık..! tam içindeydim işte denizin derinlere aktım yavaş.. yavaş.. her damlası iliklerimdeydi denizin… her damlasıyla tek tek seviştim umarsızca... kendimle o kadar çok savaşıp 164 günlük bi zafer elde etmiştim.. Benliğimi bulmuştum o kıyıda.. her gün denize bakıp küfrediyordum.. her gün nefretimi akıtıyordum o denize.. her geçen gün arttı nefretim.. her geçen saat dakika saniye.. kıyıda benliğim… denizde gerçekliğim.. kıyıda zaferlerin getirdiği mutluluk.. denizde dalgalarıyla boğuşmanın verdiği huzur..! fırtınanın girdabına girdim.. giderek daraldı.. zaferlerim ve benliğim kıyıda kaldı.. şimdi hangisine sevinmeli hangisine üzülmeliyim.. tekrar savaşıcam denizle.. yine boğulmamak için çırpınıcam… ağlicam bağırcam.. denizin içinde denizi bulamicam.. yakarcam tüm dalgalara fırtınalara sövücem hepsine anadan babaya.. akıtıcam yine nefretimi.. olmicak yine.. yapamicam.. korkucam yine.. kıyıdaki tüm insanlar sigaralarını yakıp boka bakar gibi bakıcak bana alaycı gülümsemelerini yüzlerine takıp.. egemenliğim kıyıda değil artık.. denizde… Ve işte şimdi tam da bu gün ruhumun teslimiyet törenindeyim… düştü maskem.. kaybettim tüm zaferlerimi çabalarımı… nefretimi aynadaki yansımama haykırıcam.. bulamicam beklediğim değeri.. hiç olmamış gibi devam etcek deniz hayatına.. başka insanları da içine çekicek.. ben bu sefer kıyıdan dalga geçemicem… girdabın tam ortasında onların zaferlerini kutlicam sessizce.. dalgaların tekrar gelmesini beklicem bilmeserlerde onlar beklediğimi.. içimde denizim damlaları dudaklarımda denizin tuzlu tadı…doğmama saatler kalan bu günden en derin anı.. yok oluşumu keyifle izlememin anlamı.. ve evet yeniden doğdum tüm acı ve anılarla.. yeni bi ben doğurdum bu gün.. benim öldüğüm.. benim doğduğum gün...

                                                                  SERDAR  KAYAR
                                                            srdarkayar@gmail.com